Direct na Oud en Nieuw dit jaar las ik een oproep in de wijkkrant, dat Vocalgroup WE op zoek was naar nieuwe leden. Op 14 januari zou er een open repetitie worden gehouden. Hierbij kreeg je de gelegenheid om te komen luisteren en alvast een song samen met het koor in te studeren. En omdat ik een nieuwjaars- goed- voornemen had om iets helemaal nieuws te gaan doen, iets dat me leuk leek en waarbij ik nieuwe mensen zou ontmoeten, was dit misschien wel wat ik zocht.
Maar ik kon die avond niet. Daarom stuurde ik een mailtje naar de PR commissie of ik een week later naar de repetitie mocht komen. Ik kreeg een blije reactie terug; ik was van harte welkom.
Dus op 21 januari toog ik rond kwart voor acht ’s avonds naar de repetitieruimte, de aula van het Auris College aan het Malmöpad in Rotterdam- Oosterflank.
Of ik in een warm bad dook……een enthousiaste ontvangst, een leuke en gezellige groep mensen en de uitnodiging, om maar direct mee te doen. Er werd gevraagd of ik muziek kon lezen (dat kan ik, dus) en ik kreeg direct een paar vellen bladmuziek voor mijn neus. De determinatie van mijn stembereik was snel gemaakt: een duidelijke bas. Dus goed luisteren naar mijn zeer ervaren collega-bas Bert en zo goed en zo kwaad als het ging, meezingen.
En in de pauze een serieuze stemtest bij dirigent John Muller. Ja, de diagnose ‘bas’ bleek juist, maar mijn stembereik in de hoogte was niet voldoende. John vroeg: “wanneer heb je voor het laatst gezongen?” “Nou, ehhh, in 1976 in een Leids studentencabaret. En daar ging het eigenlijk nauwelijks om de kwaliteit van de zang, maar meer om de teksten. Daarom reageerde John: ” Na die bijna veertig jaar moet je dus veel oefenen om je stembanden te trainen en dan komt het waarschijnlijk ook in de hoogte wel goed.”
Nu is het eind mei en heb ik twee dagen geleden mijn vuurdoop met WE gehad. Voor zes andere leden was het ook hun eerste optreden. En hoewel nog (lang) niet vlekkeloos heeft het publiek een fantastische middag gehad. De ervaren koorleden hadden het naar hun zin en de nieuwe leden hebben met volle teugen genoten. Wat me opvalt is, dat deze prestatie de saamhorigheid binnen het koor nog veel verder versterkt. De emails met positieve reacties gaan over en weer en volgens mij heeft iedereen er nog meer zin in dan voorheen.
Ik heb dus een nieuwe hobby gevonden, waar ik veel plezier aan beleef en die ik na vier maanden al niet meer kan en wil missen.
Jacques Spelbrink, 25 mei 2015